Erkek-kadın fark etmiyor.

    “Sizlere hizmet edeceğim” deyip ortaya çıkıyorlar.

    Durup dururken.

    Kimse onları çağırıp da; “gel bize hizmet et” demeden.

    Bugüne kadar görmediğimiz.

    Duymadığımız.

    Tanımadığımız.

    İnmidir, cinmidir bilmediğimiz tipler.

    Sürpriz yumurta kıvamındalar.

    Pat diye ortaya çıkıyorlar.

    Şak diye aday oluyorlar.

    Küt diye seçiliyorlar.

    Seçiyoruz.

    Seçtiriliyoruz.

    Muhtardan başlıyor en çelimsizi.

    Belediye meclis üyesi.

    İlçe belediye başkanı.

    İl belediye başkanı olmak istiyorlar.

    Oluyorlar.

    Şöyle cüzdanı dolu, ele avuca gelen, malın iyisi dedikleri türden olanlar büyükşehir belediye başkanlıklarına talip oluyorlar.

    Seçiliyor.

    Seçiyoruz.

    Seçtiriliyoruz.

    Çocuğuna söz geçiremeyen ama; ağır abi karakteri saçanlarının tercihi ise milletvekili olmaktan geçiyor.

    Seçiliyorlar da.

    Seçiyoruz.

    Seçtiriliyoruz.

    Aparat oluyoruz bu düzene.

    Kanarya sevenler derneğinden, koca koca kentlerin en önemli STK’larına kadar durumumuz böyle.

    Seçiyoruz.

    Bir yerlere getiriyoruz.

    Makam, mevki veriyoruz.

    Bir şeyler olmalarını sağlıyoruz.

    Sonra;

    Kendi ellerimizle seçip bir şeyler yaptıklarımıza, yani yarattıklarımıza yalakalık yapıyoruz.

    Saygıda kusur etmiyoruz.

    El pençe divan duruyoruz.

    Beyefendisine gerdan kırıyor.

    Hanımefendisine reverans yapmayı ihmal etmiyoruz.

    Sayın bilmem kimin biri giderken;

    Bir diğeri geliyor.

    Besliyoruz.

    Zenginleştiriyoruz.

    Güçlendiriyoruz.

    Şeyinde boncuk var fikrinden gidip, tepelerine kuş konduruyoruz.

    Hesap sormuyoruz da.

    Soranlara kızıyoruz.

    Üstüne;

    Bu kadar yandaş, bu kadar yoldaş, bu kadar liboş, bu kadar trol nereden çıktı diye de şaşırıyoruz.

    Beyinleri midelerine inmiş, Rasimgilleşen, Semirgilleşen gazetecilerin çokluğunun nedenini dert etmiyoruz.

    23 Nisan’da direk dansı yaptıran Homongolos’u sorgulayamıyoruz.

    Oysa;

    Seçerek onlara bu yolları açtığımızı, kabahatın çoğunun bizde olduğu gerçeğini biliyoruz, bilmezden geliyoruz.

    Rüzgara karşı yürüyoruz hiç durmadan.

    Asıl şaşıracağımız mevzu budur canım kardeşim.

    **

    Sevdiğim Laflar:

    “KENDİ DÜŞEN AĞLAMAZ!..”