Mersin, 8 Nisan’da güne limona gelen ihracat yasağı şoku ile uyandı!

Hasat bitmiş, tüccar 3 kuruşa aldığı ürün ile deposunu doldurmuş ihracata hazırlanırken bu karar ile ortalık bir anda yangın yerine döndü…

Yer gök ayağa kalktı!

Mesele ihracattı, mesele dövizdi, mesele ülkenin kazancıydı!

Mesele neydi?

Stokçular piyasayı dizayn mı edecekti?

Fiyatları mı arttıracaktı?

El altından kendi ceplerini doldurmanın hesabını mı yapacaktı?

İddialar bu yönde…

Özellikle Çukurova bölgesinde üreticinin de ihracatçının da ayağa kalktığı dile getirildi.

Ama aslında ayağa kalkan tüccardı!

Çünkü iş üreticiden çoktan çıkmış, ürünler depolara doldurulmuştu!

Üretici 5 liraya limonunu satmış ve kar edememişti!

Yine cepten yemişti!

Şimdi ihracatçının kazanma zamanıydı…

Ve üretici için ayağa kalkığına şahit olmadığımız Ticaret Sanayi Odalarından, Ticaret Borsalarına, Ziraat Odalarından belediye başkanlarına ve hatta milletvekillerine her kesimden ilgiliyi, yetkiliyi, sorumluyu bir an da sahada gördük!

Hatta yetinmeyip toplaşıp Ankara’ya çıkarma yaptılar!

Mersin tarihinde uzun bir aradan sonra bir ilki başardılar!

Birlik olup, lobi oluşturarak Ankara’da ses yükselttiler!

Ve istediklerin ide aldılar…

Limon yasağı ertelendi.

Ne zamana; 15 Mayıs’a…

Yani ihracatçı kazandıktan sonra ne olursa olsun denildi!

Ve işte bir kez daha gördük ki, üretici konu olduğunda kasını kuma gömenler mesele kendi kazançları veya onların ağa babalarının hesabı olunca ASLAN kesildiler!

Ve işte bir kez daha gördük ki; Mersin’de lobi sorunu yokmuş!

Ne için lobi olunacağı sorunu varmış.

Mesele birilerinin canını yanması olunca pek ala bir araya gelinebiliyor, Ankara’ya kadar gidilip, ses yükseltilebiliyormuş!

Limon lobisi kadar olursak bu kentin ciddi ciddi pek çok sorununu çözebiliriz!

Ne diyelim darısı gerçekten Mersin’in sorunlarına çözüm arayanların başına!

Kim bilir belki bir gün kentin korunlarının çözümü için de böyle bir lobi görürüz…!

Hayal etmekten başka bir şey gelmiyor artık elimizden!

Çünkü hayalin ötesine geçmek için bizim de çaba sarf etmemiz gerekiyor!

Seçimlerimizi ona göre yapmamız, sorumluluk almamız, elimizi taşımız altına koymamız lazım!

Ama şehir olarak eksiğimiz tam da bu…

Elimizi taşın altına koymuyoruz!

Birileri bizim adımıza sorunlarımızı çözsün diye bekliyoruz.

Ve bekledikçe de kaybediyoruz!...